Page 10 - ÇAKIL TAŞLARI
P. 10
11
ÇAKIL TAŞLARI
lam!.. Yemişim onun idealini, nümayişini; ne hâli varsa gör-
sün! Dünya kavga için değil, eğlenmek hoşça vakit geçirmek
içindir. Bundan sonra nerede eğlence var ben oradayım. Ülke
sorunuymuş; bana ne? Gayrı eylemle, nümayişle işim olmaz
benim. Herkesin yolu açık olsun!
“Uğruna yanmadıkça dostluğun, dost kalmanın kıymeti
olmaz!” dedi içinden Mehmet. “Sevgili” olması bir yana, en
azından “arkadaş” bellediğine karşı gösterilen bu vefasızlık
ve duyarsızlığa epey canı sıkıldı ama, bunları irdelemenin
şimdi sırası değildi, boş verdi! Konuyu doğru yönüyle deşe-
lemek ve ona cevap vermek yerine, olaylar sırasında çokça
hırpalandığı belli olan, bireysel sessizliğine gömülmüş, o an
öylece düşünen diğer arkadaşı Memiş’e döndü:
— Benim gariban kardeşim, sen ve ben “yıllardır” ken-
dimizin hayat savaşındayız… Hem bu savaş çok ağırken,
bilmem ki; ne demeye başkalarının savaşıyla meşgulsün?
Önce kendini düşünsene!
Kendisi istememiş de, kafeteryaya zorla getirilmişçesine
içeri girdiğinden beri asık duran yüz şeklini hiç değiştirmedi
Memiş. Sebebi her neyse; duruşundaki katılığını sürdürdü.
Cevap verme zorunluluğuna düşünce de, bir hayli sert vur-
guluydu kelimeleri. Gözlüğünü düzelttikten sonra sitemkâr
bir şekilde konuştu:
— Evet dostum, şu sıralar benim ayağım çamurda! Aynı
çamur başkalarına gül olmuş; ben yastayım onlar gülüp oynu-
yor hiç umarsız… Gittiği yolun yanlışlığının farkında değil
insanlar; “Uyanın ey millet!” diyorum, “Yanlış insanlar ve
bozuk düzen yüzünden ben bittim, siz kendinizi kurtarın!”
diye haykırıyorum topluma. Yaptığım bu!