Page 5 - ÇAKIL TAŞLARI
P. 5
6
ÇAKIL TAŞLARI
geniş olmalıydı ki; gürültü patırtı hiç eksilmiyordu. Kendi
konumlarına göre ülke sorunlarını yüksek sesle tartışıyorlardı
çoğu kez. Siyasete kolayca yön çiziyorlardı; hattâ hükümetler
gönderip yeni hükümetler kuruyorlardı lâfla.
Bu oluşum her şeyiyle Beşiktaş’daki bu kafenin normal
hâliydi.
De!
Ancak, tek tük dahi olsa; öğrencilerin yakınındaki yerler-
de, buranın genel görüntüsüne aykırı, “gidecek başka uygun
yer bulamamış” zorunlu ziyaretçiler de yok değildi hani!
Aha! Hemen önde;
Öğrencilerin deyişiyle adı modern yamyama çıkmış, Lâle
devri zamparası kılıklı birkaç tane canlı et taciri dahi vardı
aralarında… “Tacir” dedikse, bunlar öyle bildiğimiz cinsten
ticaret erbabı değil! “Can çıkar huy çıkmaz!” hesabı; ibiği-
nin sarkıklığını görmezden gelip gözlerindeki son feri çevre
düzenlemesine bağışlamış, yaşının ve zamanının geçkinliğine
bakmadan, “belki düşer!” ümidiyle avlak tezgâhını mekânın
en görünen yerine açan, hovarda çiftliğinin “nasip fukarası”
birkaç tane kart horozu!.. Tüm işleri; genç kızların açıkta
kalmış orasını burasını görebilecekleri bir yere yayılıp otur-
mak ve sıkısının bittiğine aldırmadan, asıldıkları antikalık süs
duvarından, “her ne işe yarayacaksa” çakar almaz karabina
tüfeği gibi beyhude yere racon kesmek!
— Ortalık yere, ulu orta kart zampara tezgâhı açmışlar
yani!