Page 12 - ÇAKIL TAŞLARI
P. 12

13
                                                        ÇAKIL TAŞLARI


               —    Yediğim beyhude sopaların ve nezarethanenin tozu
             toprağı hâlâ üstümde, hiç değilse onları temizleyeyim.

               —    İyi git bakalım!
               O daha lavaboya ulaşmadan onun hakkında dedikoduya
             başladı Soner:

               —    Sevgilisi onu terk etti ya; gördüğün gibi son günlerde
             bizimki iyiden tozuttu. Saçma sapan işler yapıp, anlaşılmaz
             laflar ediyor.

               —    Abartma!

               Soner, ısrarlıydı fikrinde, “sürekli öfke patlamasında!”
             dedi yavaşça;
               —    Ne yaptığını ne söylediğini bilemez hâle geldi.

               Hem bir bakıma Memiş’teki bu değişimden endişe ediyor
             olmalıydı, duyulmasından korktuğuna âdeta fısıltıyla konuştu:

               —    Üç gün önce, senin de ısrarınla maça götürdüm onu;
             oyalansın, neşelensin diye! O top divanesi arkadaşımız gitmiş
             yerine “ne yaptığını bilmeyen” ucube biri gelmiş; oyunu bırak-
             tı, önce hakeme ve rakip takıma sövdü saydı, sonra da başladı
             o senin biraz önce söylediğin siyasal sloganları haykırmaya.
               —    İyi ya, durgun su kir tutar; hareketlensin, açılsın baha-
             neyle! Dertlerini savuştursun bağırarak… Çok yanlış düşün-
             dü, büyük yanlışlar yaptı ve dertlendi. Haykırsın, bağırsın da
             stresini atsın istedik.

               —    İyi de, hiç yoktan sağı solu diline doladı, az kaldı
             sopa yiyecektik! Orada her siyasi görüşten adam var; “Ulan
             burası miting alanı mı?” diye üstümüze saldırdı taraftarlar,
             zor kaçtık tribünden. Anlayacağın, senin de gördüğün gibi, o
   7   8   9   10   11   12   13   14