Page 12 - ÇAKIL TAŞLARI
P. 12
13
ÇAKIL TAŞLARI
— Yediğim beyhude sopaların ve nezarethanenin tozu
toprağı hâlâ üstümde, hiç değilse onları temizleyeyim.
— İyi git bakalım!
O daha lavaboya ulaşmadan onun hakkında dedikoduya
başladı Soner:
— Sevgilisi onu terk etti ya; gördüğün gibi son günlerde
bizimki iyiden tozuttu. Saçma sapan işler yapıp, anlaşılmaz
laflar ediyor.
— Abartma!
Soner, ısrarlıydı fikrinde, “sürekli öfke patlamasında!”
dedi yavaşça;
— Ne yaptığını ne söylediğini bilemez hâle geldi.
Hem bir bakıma Memiş’teki bu değişimden endişe ediyor
olmalıydı, duyulmasından korktuğuna âdeta fısıltıyla konuştu:
— Üç gün önce, senin de ısrarınla maça götürdüm onu;
oyalansın, neşelensin diye! O top divanesi arkadaşımız gitmiş
yerine “ne yaptığını bilmeyen” ucube biri gelmiş; oyunu bırak-
tı, önce hakeme ve rakip takıma sövdü saydı, sonra da başladı
o senin biraz önce söylediğin siyasal sloganları haykırmaya.
— İyi ya, durgun su kir tutar; hareketlensin, açılsın baha-
neyle! Dertlerini savuştursun bağırarak… Çok yanlış düşün-
dü, büyük yanlışlar yaptı ve dertlendi. Haykırsın, bağırsın da
stresini atsın istedik.
— İyi de, hiç yoktan sağı solu diline doladı, az kaldı
sopa yiyecektik! Orada her siyasi görüşten adam var; “Ulan
burası miting alanı mı?” diye üstümüze saldırdı taraftarlar,
zor kaçtık tribünden. Anlayacağın, senin de gördüğün gibi, o