Page 14 - ÇAKIL TAŞLARI
P. 14

15
                                                        ÇAKIL TAŞLARI


               Arkadaşlarının derdiyle gülümsemeyi unutan Mehmet’in
             kaşları çatıldı yine:

               —    O bayan, güzelliğini aklına, sözlerini ve isteklerini
             yeryüzüne indirememiş, havaî bir tip!.. Hanemizde dehşetli
             bir yıkıntı bırakıp gitti; hem de ardına bakmadan. İşte arka-
             daşımızın hâli!.. Bundan böyle ne o Berrin denilen kız ve ne
             de onunla ilgili her hangi bir şey konuşmak istemiyorum ben.
             Sen ve özellikle Memiş kardeşimiz de onun adını anmayın
             benim yanımda, asla!

               Bu  lâf  üzerine  ne  Soner;  lavabodan  dönen  Memiş’e
             Berrin’den söz etti ve ne de; yokluğunda kendinden bahse-
             dildiğini hisseden Memiş lâfa girdi, öylece sustular… Çaylarını
             tek kelime etmeden sessizce içtiler.

               Ancak Soner yerinde duramayan biri! Sessizlik ve dur-
             gunluktan etkilenmiş olmalı; boşalan fincanı masaya bırakır
             bırakmaz ayağa kalktı ve:

               —    Hadi bay, arkadaşlarım dedi! Beni birkaç gün “yok”
             farz edin. Şu nümayiş belâsının içimde biriktirdiği tortuları
             hemen atmam gerek. Doya doya hayatın tadını çıkaracağım
             ben, şimdilik hoşça kalın!

               Anlamlı bir şekilde göz kırpmayı da ihmal etmedi giderken:

               —    Anlarsınız ya, hayat ancak eğlenince güzel!
               Mehmet’in “bir çay daha alır mısın?” demesine kalmadı,
             peşinden Memiş gitmek üzere ayaklandı. Soner’in aksine,
             umutsuz ve oldukça sinirli:

               —    Ben eve gidiyorum, bana söyleyeceklerin varsa ki, öyle
             olduğunu sanıyorum, orada konuşuruz.
   9   10   11   12   13   14