Page 8 - EFENDİ BEY
P. 8
10
EFENDİ BEY
öldürülmedi mi? Birkaç gün sonra ona karşılık bir sendika
başkanı. Hangi birini anlatayım sana… Bak hanım bizim
Tuna deli fişek, Allah korusun bir gün ya cesedini önümüze
koyacaklar, yahut alıp bizden götürecekler. Her an aklım
onda. Çok korkuyorum bu gidişat iyi değil.
— Baba sadece Tuna Abim mi? Diğerleri tehlikede değil
mi?
— Hepiniz benim evladımsınız, ama diğerleri şimdi evle-
rinde, aileleriyle, Tuna ise sokaklarda. Bak oğlum bir babaya
en büyük imtihan evladıdır. Sevinci nasıl büyükse, acısı da
öyle büyüktür. Bunu anlayabilmen için baba olman gerekir.
Her neyse oğul, çayını içtiysen kalk odana geç derslerini çalış.
— Peki baba müsaadenizle. Size iyi geceler. Allah rahatlık
versin.
— Sana da oğlum. Hayırlı geceler…
Şahin odasına gittikten sonra Makbule Hanım da uykusu-
nun geldiğini söyleyerek yatmak için odasına gitti. Tıpkı her
akşam olduğu gibi Efendi Bey yine tek kalmıştı. Odanın ışığını
söndürüp perdeyi açtı. Pencerenin önündeki yerine oturdu.
Kar yağmaya devam ediyordu. Sokağı boylu boyunca görebili-
yordu. Her akşam bu manzara tekrarlanırdı. Efendi Bey adını
bile koymuştu. Tuna nöbetleri diyordu. Ne zaman ki Tuna
sokağın başında görünür işte o an yüreğine bir su serpilir ve
kalkıp yatardı. Işıkların kapalı olması nedeniyle oğlu bunu
fark etmezdi bile. Hiç kimse bilmezdi Tuna nöbetlerinin ne
zaman bittiğini ve Efendi Beyin kaçta yattığını, Şahin hariç.
Onun bildiğini de babası bilmezdi.
Efendi Bey en küçükleri olması nedeniyle Şahin’i bir başka
sever, gözü gibi titrerdi ona. İsterdi ki hep gözünün önünde