Page 12 - EFENDİ BEY
P. 12
2. BÖLÜM
ÇÜRÜK ELMA
Haftanın son mesai gününün, son iki ders saatiydi.
Bütün bir haftaya bedel iki saatlik ders. Doç. Dr. Figen Uslu
Kaçmaz’ın dersi. Şahin amfiden içeri girip her zaman olduğu
gibi cam kenarında bir yere oturdu. İçi yine daralmıştı. Bir an
evvel bitseydi de çıkıp gitseydi. Amfi yavaş yavaş dolarken,
babasının iki gün önce söyledikleri aklına geldi. Dersine giren
diğer öğretmenlerden tek farkı vardı. Onu da Figen Hanım’dan
başka kimse bilmiyordu. Zaten o da hiçbir zaman bunu belli
etmemişti. Davranışları diğer öğrencilere nasıl ise kendisine
de öyleydi. “O hâlde neden böyle kasıyorum ki kendimi” diye
düşündü. Şahin bu düşünceler harmanında savrulurken amfi
dolmuş ve en sonunda da Figen Hanım içeri girmişti. Her daim
olduğu gibi bakımlı ve şık görünümlüydü. Atkuyruğu sarı
saçları sırtının ortasına kadar uzanıyor ve beyaz önlüğünün
üzerinde adeta bir nakış gibi duruyordu. Tüm ciddiyetini
muhafaza ederek dersini anlatmaya başladı. Zaman zaman
kısa süreli susuyor ve öğrencilerini bakışlarıyla tarıyordu.