Page 8 - AŞKIMI TAŞLA YAZDIM
P. 8
10
AŞKIMI TAŞLA YAZDIM
Yusuf Usta, gelenlere yer gösterdi. Hanımı altlarına birer
minder, sırtlarına yastık koydu. Papaz’a biraz daha fazla ilgi
gösterdi. Onun, altına iki minderi birden serdi, hem arkasına
hem de koltuğunun altına birer yastık verdi. Hatırını sormayı
da ihmal etmedi:
— Papaz Efendi, hoş geldin.
— Hoş bulduk anne.
— Nasılsın, iyi misin?
— İyi diyelim iyi olalım anne.
— Eh inşallah öyle olur, İsa Efendimiz seni nazardan
korusun.
— Amen anne, cümlemizi.
— Amen Papaz Efendi, amen…
Gelenler yer minderlerine oturdular. Biraz sonra kapıdan
bir ses daha:
— Yusuf Usta, evde misin?
İçerdekilerin suratı asılır gibi oldu. Duyduğu sesten Yusuf
Usta da memnun kalmamıştı ama yapacağı bir şey yoktu cevap
vermeden edemedi:
— Evdeyiz Mustafa Ağa, evdeyiz…
Sinan koşarak yukarı çıktı. O, bu gelen misafirden mem-
nun gözüküyordu:
“Mustafa amca hoş geldin.” diyerek karşıladı. Bezir lam-
basının ölgün ışığını önünden tutarak aşağı doğru yan yan
yürümeye başladı. Dar toprak merdivenleri ağır ağır indiler.
Mustafa Ağa, içeri girince, umursamaz bir edayla: