Page 8 - AŞKIMI TAŞLA YAZDIM
P. 8

10
             AŞKIMI TAŞLA YAZDIM


               Yusuf Usta, gelenlere yer gösterdi. Hanımı altlarına birer
             minder, sırtlarına yastık koydu. Papaz’a biraz daha fazla ilgi
             gösterdi. Onun, altına iki minderi birden serdi, hem arkasına
             hem de koltuğunun altına birer yastık verdi. Hatırını sormayı
             da ihmal etmedi:

               — Papaz Efendi, hoş geldin.
               — Hoş bulduk anne.

               — Nasılsın, iyi misin?

               — İyi diyelim iyi olalım anne.

               — Eh inşallah öyle olur, İsa Efendimiz seni nazardan
             korusun.
               — Amen anne, cümlemizi.

               — Amen Papaz Efendi, amen…

               Gelenler yer minderlerine oturdular. Biraz sonra kapıdan
             bir ses daha:
               — Yusuf Usta, evde misin?

               İçerdekilerin suratı asılır gibi oldu. Duyduğu sesten Yusuf
             Usta da memnun kalmamıştı ama yapacağı bir şey yoktu cevap
             vermeden edemedi:

               — Evdeyiz Mustafa Ağa, evdeyiz…
               Sinan koşarak yukarı çıktı. O, bu gelen misafirden mem-
             nun gözüküyordu:

               “Mustafa amca hoş geldin.” diyerek karşıladı. Bezir lam-
             basının ölgün ışığını önünden tutarak aşağı doğru yan yan
             yürümeye başladı. Dar toprak merdivenleri ağır ağır indiler.
             Mustafa Ağa, içeri girince, umursamaz bir edayla:
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13