Page 7 - AŞKIMI TAŞLA YAZDIM
P. 7
9
AŞKIMI TAŞLA YAZDIM
lazım. Taşı iyi kullanmamız lazım. Onun hâlinden ve dilinden
iyi anlamamız lazım. Taş ise, dün olduğu gibi, yarın da her
inşaat mevsiminde dirilecek ve geleceğin defterini açacak ve
hükmünü uygulamaya koyacak. Onu biz dirilteceğiz, ona
biz canlılık ve güzellik vereceğiz. O, belki bir güzel kadının
göğsü, belki bir genç adamın yüreği, belki bir ustanın elinde
kemerin kenet taşı olacak… Taş gibi güçlü bir irade, onu
yontan demir gibi sağlam bir güç, bizim onunla savaşımızda
onu bizim emrimizde tutacaktır!.. Tabii, taşa hâkim olmak
için evvela ayağını bastığın bu topraklara hâkim olman gere-
kir. Bu toprağın sahibi olamazsan, onun üzerindeki taşı genç
bir kızın gergefinde işlediği çeyizi gibi işleyemez ve istediğin
kalıba sokamazsın!..”
Bu duygu karmaşası içerisinde yine de son düşündükle-
riyle umudu arttı. Taş yığınına bakışındaki duyguları değişti.
Sabah olunca ilk işi, tarağı alıp bir taşı babasının hazırladığı
mastara göre yontmak olacaktı…
Böyle bir heyecanla sabahı beklemeye hazırlanıyordu ki,
dışarıdan bir ses duydu:
— Yusuf Usta!..
Sinan toparlandı, babasının yüzüne baktı. Babası, “Git kapı-
yı aç”, diye fısıldarken, gelen sese cevap vermede gecikmedi:
— Tamam komşu, Sinan kapıyı açmaya geliyor!..
Sinan toprak merdivenleri hızla çıktı. Elindeki gaz lamba-
sının sönmemesi için dikkatli yürümek zorundaydı. Kapıyı
açtı, köyün papazı ile komşularından birkaç erkek, peş peşe
indiler aşağı.