Page 9 - AŞKIMI TAŞLA YAZDIM
P. 9
11
AŞKIMI TAŞLA YAZDIM
— Ooo ne güzel tesadüf, yediler, kırklar cem olmuşsunuz
burada.
Hepsi kalktılar, Mustafa Ağa’ya yer verdiler. Papaz altın-
daki minderin birini misafirin altına sürdü. Oturunca da
yastığını uzattı.
Yusuf Usta, hepsine teker teker “Hoş geldiniz.” dedi, hatır-
larını sordu. Sinan kapının ağzında bir yere bir bacağını altı-
na büktü, diğerini göğsünü dayayacak şekilde önüne dikip
gelenlerin konuşmasını dinlemeye başladı.
Gelenler sözü bu mağara evlerden açmışlardı. İçlerinden
birisi buralardan vazgeçemediklerinden söz etti:
— Yukarıya güzel evler de yaptık ama nedense buralardan
ayrılamıyoruz?
— Kolay mı kardeşim, biz bu dünyanın çocuklarıyız. Ana-
larımız bizi buralarda doğurdu, göbeklerimiz burada kesildi.
O akşam kendilerine oturmaya gelen komşularının hara-
retli tartışmaları bu minval üzere sürüp gitti. Kimi, ‘korku-
nun sığınağı’ kimi, ’yoksulluğun kundağı’ diye bakıyordu
bu yer altı evlerine, kimi de kazanç arzusunu yılın üç yüz
altmış beş gününe yayılmasına imkân veren bir cömert yurt
olarak görmüştü. Atalarına hayranlıkla dua eden de vardı,
“Be birader, bu kadar para hırsı da niye? Kazandığını mezara
götüren olmuş mu da biz düşmüşüz onların hırsının peşine.”
diyenler de… Konu üstteki evlerinin altını kuşatan yer altı
köyünün gerekli olup olmamasıydı. Mustafa Ağa daha ilginç
bir şey anlattı o gün:
— Bu mağaralar, aslında kışın çalışıp yaza taş hazırlamak
için yapılmamış. Burası, şehirden çıktıktan sonra, sarımsaklı