Page 9 - SELAHADDİN EYYUBİ
P. 9

11
                                                    SELAHADDİN EYYUBÎ


             durur, insanlığı ahlak ve fazilet yolunda, bir araya getirmek
             mücadelesinin şart olduğunu anlatırdı.
               O’nun ülkesinde, fakire, fukaraya tesadüf edilmezdi. Çün-
             kü Müslümanlar birbirlerine yardım ile meşguldüler. Bir din
             kardeşinin yoklukla mücadele ettiği vaki olunca, varlıklılar
             rahat uyku uyuyamazlardı.

               Yeni yetişenlerden itibaren, nefsine hâkim bir nesil vücuda
             getirilmişti. O’nun Otağ’ında ilim adamları çoktu. Cenab-ı
             Hak’tan gelen her şeye razı olanlarla, fukarayı doyuranlar,
             tembellikten zevk duymayanlar, çalışanlar, vatanına, milletine
             hizmet edenlerle dolu bir Eyyubî Devleti ki, Kudüs’ün zapt
             edilmesiyle, bu zaferi bütün İslam âlemi kutlamıştı.

               O diyarda, zenginler her sene zekât verirlerdi.
               Çünkü herkesin kalbi pırlanta gibi tertemizdi.

               Kibirlilerden, yetim malı yiyenlerden, şehvet nazarıyla
             birbirlerine bakmaktan hoşlanmayanlarla dolup taşan toplu
             namaz kılan müminlerle, tekbir getirenlerle iftihar edilen
             bir ülke..
               Kimin haddine düşmüştü ki, halkın malı gasbedilsin, dev-

             letin malı israf ile zimmete geçirilsin... Devlet memuru rüşvet
             yemezdi. Yalan yere yemin edilmezdi... Abdestsiz namaz
             kılınmazdı... Yapılan iyilikler başa kakılmazdı...
               İşte böyle idi büyük Sultan Selahaddin Eyyubî...

               Bu sebeple Hıristiyanlar onun cengâverleri karşısında
             perişan oluyorlardı...
               Şimdi Otağ’ın önünde kumandanlariyle hasbihâl eden ünlü
             Sultan, Sultan Mahmud’un yaralı, bereli bir hâlde yaklaştığını
             farkedenlere şöyle demişti:
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13