Page 8 - SELAHADDİN EYYUBİ
P. 8

10
             SELAHADDİN EYYUBÎ


               Tedbir ile tevekkülden ayrılmazdı.
               Tehlikelerden kaçınır, cengâverlerinin helak olmasını
             istemez, kazaya razı olurdu.

               Nimet-i ilahiyeye şükreylerdi.

               Belaya sabrederdi.
               Günahlara tövbe istiğfar ederdi.

               Nefis ile şeytanı ve şeytanlığı yapanları düşman bilirdi.
               O’nun sofrasında, kavminde işret edilmezdi. Ölümün ge-
             leceğini bilirler, unutmazlar, gıybet etmezlerdi. Allah’a, Re-
             sulullaha itaat ederlerdi. Her şeyden evvel Cenab-ı Hakk’ın

             azabından korkarlar, haya ederlerdi...
               İbret alırlardı.

               Kudret ve azamet-i ilâhiyyeyi tefekkür eder, müstehcenden
             nefret ederlerdi.
               Bilhassa Selahaddin Eyyubî, herkese iyi muamele edil-
             mesini isterdi. Kimseyi ayıplamaz, kimseye eziyet ve istihza
             etmezdi. Kimsenin meşru kazancına göz dikilmesine razı ola-
             mazdı. Doğruluktan ayrılmaz, yalan söyleyen dalkavuklardan
             hiç hoşlanmazdı. Hele bir din kardeşinin ızdırabı karşısında,
             o acıya tebessüm etmez, bilakis kahrı paylaşırdı.

               Ülkesinde falcılara, sihir yapanlara müsamahası yoktu.
             Geleceği ancak Allah bilirdi.
               Alışveriş sırasında başkasını aldatanların cezalandırılmasını
             emrederdi. Çünkü o, her şeyden evvel gazab-ı ilahiyyeden

             korkardı.
               Bütün savaşlarında, cengâverlerine, Allah’tan ümit kesil-
             memesini telkin eder, hutbede İslamiyet’in önemi üzerinde
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13