Page 8 - SELAHADDİN EYYUBİ
P. 8
10
SELAHADDİN EYYUBÎ
Tedbir ile tevekkülden ayrılmazdı.
Tehlikelerden kaçınır, cengâverlerinin helak olmasını
istemez, kazaya razı olurdu.
Nimet-i ilahiyeye şükreylerdi.
Belaya sabrederdi.
Günahlara tövbe istiğfar ederdi.
Nefis ile şeytanı ve şeytanlığı yapanları düşman bilirdi.
O’nun sofrasında, kavminde işret edilmezdi. Ölümün ge-
leceğini bilirler, unutmazlar, gıybet etmezlerdi. Allah’a, Re-
sulullaha itaat ederlerdi. Her şeyden evvel Cenab-ı Hakk’ın
azabından korkarlar, haya ederlerdi...
İbret alırlardı.
Kudret ve azamet-i ilâhiyyeyi tefekkür eder, müstehcenden
nefret ederlerdi.
Bilhassa Selahaddin Eyyubî, herkese iyi muamele edil-
mesini isterdi. Kimseyi ayıplamaz, kimseye eziyet ve istihza
etmezdi. Kimsenin meşru kazancına göz dikilmesine razı ola-
mazdı. Doğruluktan ayrılmaz, yalan söyleyen dalkavuklardan
hiç hoşlanmazdı. Hele bir din kardeşinin ızdırabı karşısında,
o acıya tebessüm etmez, bilakis kahrı paylaşırdı.
Ülkesinde falcılara, sihir yapanlara müsamahası yoktu.
Geleceği ancak Allah bilirdi.
Alışveriş sırasında başkasını aldatanların cezalandırılmasını
emrederdi. Çünkü o, her şeyden evvel gazab-ı ilahiyyeden
korkardı.
Bütün savaşlarında, cengâverlerine, Allah’tan ümit kesil-
memesini telkin eder, hutbede İslamiyet’in önemi üzerinde