Page 9 - YILDIRIM BEYAZİD
P. 9

11
                                                      YILDIRIM BAYEZİD


               Ecel gelir ise tehir etmezdi. Zaman olurdu ki bir gün
             Allah’ın inayetiyle kendisi de Padişah olurdu. Fakat daha
             evvel, belki de Bayezid kardeşi sırada idi ve taht, daha sonraları
             ona bırakılırdı. Bunu Allah bilirdi. Dileği oydu ki Ümmet-i
             İslâm’a layık bir idare tarzı ile gerek kendisi ve gerekse Yıldı-
             rım Ba yezid kardeşi Padişah olsundu; yeter ki Türk mille tine
             esaret, zulüm ve fitne arız olmasındı.

               Birden kendine geldi.
               Şahlanan atlar, düzlükten çıkıp, dar geçitlere, oradan dik

             yamaçlara tırmanarak Sırp, Bulgar, Arnavud keferelerini kova-
             lamakla meşgul olan şanlı askere üzengiyi teslim etmenin
             gurura ile şahlanıyor lardı.
               — Koman askerlerim! Başıboş bırakmayın. Şahbazlarım
             benim! Vurun gazilerim düşmanın boy nuna! Zırhlarını delip
             geçsin mızraklarınız. Şarap ko kan ağızlarını avuçlarınızın
             içine alıp, paramparça edin. Bir daha haddini bilmezler bize
             saldıracak gücü bulamasınlar. Tez olun. Padişah, babamıza
             hep bir likte gidip, ona müjdeyi verirken başımız dik, gön-
             lümüz hoşnut, zaferimiz mübarek ola...

               Muharebe Kosova’da bitmiş ve Yakup Çelebi vasıtasıyla
             de hudutlar aşılmıştı...

               — Az daha! Vakit kaybetmeden biraz daha gayret edin
             yiğitlerim. Gecenin zifiri karanlığı çök meden Padişahımızın
             yanında olmak mukadderdir. Bizi Allah’dan başka hiç kimse
             bu gazadan alıkoya maz.
               Asker, “Allahu ekber” nidalarıyla kılıç kullanı yor ve Şeh-
             zade Yakup’un ardından koşarak düşmanı haklıyordu.

               Bu sırada Otağ’daki matem devam ediyordu.
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13