Page 9 - YILDIRIM BEYAZİD
P. 9
11
YILDIRIM BAYEZİD
Ecel gelir ise tehir etmezdi. Zaman olurdu ki bir gün
Allah’ın inayetiyle kendisi de Padişah olurdu. Fakat daha
evvel, belki de Bayezid kardeşi sırada idi ve taht, daha sonraları
ona bırakılırdı. Bunu Allah bilirdi. Dileği oydu ki Ümmet-i
İslâm’a layık bir idare tarzı ile gerek kendisi ve gerekse Yıldı-
rım Ba yezid kardeşi Padişah olsundu; yeter ki Türk mille tine
esaret, zulüm ve fitne arız olmasındı.
Birden kendine geldi.
Şahlanan atlar, düzlükten çıkıp, dar geçitlere, oradan dik
yamaçlara tırmanarak Sırp, Bulgar, Arnavud keferelerini kova-
lamakla meşgul olan şanlı askere üzengiyi teslim etmenin
gurura ile şahlanıyor lardı.
— Koman askerlerim! Başıboş bırakmayın. Şahbazlarım
benim! Vurun gazilerim düşmanın boy nuna! Zırhlarını delip
geçsin mızraklarınız. Şarap ko kan ağızlarını avuçlarınızın
içine alıp, paramparça edin. Bir daha haddini bilmezler bize
saldıracak gücü bulamasınlar. Tez olun. Padişah, babamıza
hep bir likte gidip, ona müjdeyi verirken başımız dik, gön-
lümüz hoşnut, zaferimiz mübarek ola...
Muharebe Kosova’da bitmiş ve Yakup Çelebi vasıtasıyla
de hudutlar aşılmıştı...
— Az daha! Vakit kaybetmeden biraz daha gayret edin
yiğitlerim. Gecenin zifiri karanlığı çök meden Padişahımızın
yanında olmak mukadderdir. Bizi Allah’dan başka hiç kimse
bu gazadan alıkoya maz.
Asker, “Allahu ekber” nidalarıyla kılıç kullanı yor ve Şeh-
zade Yakup’un ardından koşarak düşmanı haklıyordu.
Bu sırada Otağ’daki matem devam ediyordu.