Page 10 - YILDIRIM BEYAZİD
P. 10

12
             YILDIRIM BAYEZİD


               Yıldırım Bayezid kendi kendine konuşuyordu.

               — Merhametli, vicdanlı pederim... Şefkatinin, iyi niyetinin
             mükâfatı bu mu olacaktı? Türk askerini yıllardan beri zafer-
             den zafere koşturan bahadırların şimdi meyus ve mükedder.
             Onların neşesini boğazın da tıkayan kâfir parçalandı amma
             bizim yüreğimiz bölük pörçük oldu. Allah sabrını esirgeme-
             sin. Ru humuzu dolduran kasvet tez günlerde nihayete ersin.
             Sevgili Padişahım... Ne yapacağımızı bilmez hâlde şaşkına
             döndük... Gözlerini bir kerecik olsun aç da acı gerçeği sen
             de gözetle. Yüce Rabbimiz bundan sonra ne eylerse güzel
             eyler... İsterdik ki Kosova’nın düzlüğünde bize karşı koyacak
             kimselerin olmadığını sen de bizimle görmeliydin, Nasip
             olmadı. Sevincimiz kursağımızda kaldı.

               Babasının üstüne örtülen bayrak öylesine sessiz, sakin
             duruyordu ki...
               Biraz evvel öncülerin elinde haşmetle dalgala nan bu bayrak,
             şimdi üzgün ve mustaripti.

               Vakit hızla geçiyordu.

               Devlet-i Âliyye-i Osmaniye başsız kalmıştı.
               Bu mümkün değildi. Devlet-i Âliyye’ye bir Padişah gerek-
             ti. Başsız, padişahsız devlet düşünülemezdi. Bunu Bayezid
             Han ile birlikte çadır altında derin acılar içinde düşünenler
             vardı. Herkes gözleriyle birbirine bunu sorup, cevap aramakla
             meşguldü. Yıldırım Bayezid’i bilirlerdi. Çok zeki, atik, atak,
             mütedeyyin, daha çok asabi mizacı ile insana dehşet veren bir
             yaratılışın sahibiydi. Şehzade Yakup ise, kalbi, babası Murad
             Han gibi merhametli; şefkat duygularıyla do luydu.

               Hangisini tercih etmek lazımdı?..
   5   6   7   8   9   10   11   12   13