Page 5 - BİR KİMLİK LÜTFEN
P. 5

BİR KİMLİK LÜTFEN







               Yağmur şiddetli yağıyordu. Caddeye biriken suları zor-
             lukla atlayarak karşı kaldırıma geçti. Gelişigüzel yü rümeye
             başladı.

               Herkes bardaktan boşanırcasına yağan bu yağmur dan
             kaçışırken o hiç aldırmıyordu. “Gene yolsuz yor damsız, gene
             tatsız tuzsuz bir pazar daha.” dedi kendi kendine.

               İnsanlar dinlenebilmek için tatil günlerini iple çeker lerken,
             o tam tersini istiyor, hafta sonları yakınlaştıkça iyice keyif-
             sizleşiyordu.

               Bu hep böyleydi. İşte bu pazarı da nasıl geçireceği nin
             kararsızlığı içinde evden çıkmıştı. Sıkılıyor, ne tele vizyon ne
             radyo, hiçbir şeyle oyalanamıyordu. Nereye baksa, tutulduğu
             kızın gözleri gözlerine değiyordu. On suz dünya bomboştu;
             boş da ne demek, bir hiçti.

               Aynı semtte oturuyorlar, yanyana bulunan iki ayrı fabri-
             kada çalışıyorlardı. Kaderin bir cilvesiydi işte!
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10