Page 5 - BİR KİMLİK LÜTFEN
P. 5
BİR KİMLİK LÜTFEN
Yağmur şiddetli yağıyordu. Caddeye biriken suları zor-
lukla atlayarak karşı kaldırıma geçti. Gelişigüzel yü rümeye
başladı.
Herkes bardaktan boşanırcasına yağan bu yağmur dan
kaçışırken o hiç aldırmıyordu. “Gene yolsuz yor damsız, gene
tatsız tuzsuz bir pazar daha.” dedi kendi kendine.
İnsanlar dinlenebilmek için tatil günlerini iple çeker lerken,
o tam tersini istiyor, hafta sonları yakınlaştıkça iyice keyif-
sizleşiyordu.
Bu hep böyleydi. İşte bu pazarı da nasıl geçireceği nin
kararsızlığı içinde evden çıkmıştı. Sıkılıyor, ne tele vizyon ne
radyo, hiçbir şeyle oyalanamıyordu. Nereye baksa, tutulduğu
kızın gözleri gözlerine değiyordu. On suz dünya bomboştu;
boş da ne demek, bir hiçti.
Aynı semtte oturuyorlar, yanyana bulunan iki ayrı fabri-
kada çalışıyorlardı. Kaderin bir cilvesiydi işte!