Page 12 - YAZIKLAR ÇIKMAZI
P. 12
14
YAZIKLAR ÇIKMAZI
dalgalı saçları en küçük bir esintide bile yüzüne vuruyordu.
İnce yapılı ve uzun boyluydu…
Yaşlı kadını görünce inledi:
— Hanımefendi!..
Şükrü Bey’in kapatması olduğundan bu yana onu ilk defa
görüyordu. Hem de bir polis arabası içinde perişan bir hâlde
titrerken… Ne acıydı!..
Zehir gibi bir kimsesizliğin, içine işlediğini hissediyordu.
Şükrü Bey ölmüş, Hanımefendi zaten kovmuş, mahallede adı
kötüye çıkmıştı…
Aptal kafası yüzünden çaresiz kalmıştı. Neyine gerekti
güzellik yarışmalarına özenmek!..
Gece hayatına kapılıp evini terk edince ne iffeti kalmıştı
ne namusu!..
Diskolara takılmak, Bağdat Caddesi’nde ölüm yarışlarına
giren züppe zengin çocuklarının peşinden gitmek derken;
olan olmuştu işte!.. Hem de, bu akılsız gidişini engellemek
isteyenleri atlatıp aldatmayı “uyanıklık” saymıştı. En yakın
arkadaşı Serap’ı bile “uyutup” birtakım yalanlarla oyalamamış
mıydı? Şimdi hatırladıkça yerin dibine giriyordu ama iş işten
çoktan geçmişti.
Aslında Serap’ı hatırlamaya bile hakkı yoktu. O’nun kendi-
sine söylediklerinin ne kadar doğru olduğunu şimdi anlıyordu:
— Billur kardeşim, çok bozuk bir toplumda yaşıyoruz.
Ayağımızı denk atmayacak olursak, kendimizi uçurumun
dibinde buluveririz!..