Page 7 - YAZIKLAR ÇIKMAZI
P. 7
9
YAZIKLAR ÇIKMAZI
Ceset yüzükoyundu. Sivil adam Başkomiser’e seslendi:
—Doktor gelmeden el sürmeyelim.
— Başüstüne Savcı Bey!
Sokak ıpıssızdı. Yalnızca yolun ta öbür ucunda yaşlı bir
kadın, kapısının önünde bir gölge gibi oturuyordu. Çevresin-
deki köpekler ve miyavlayan kediler sayılmazsa, korkutucu
bir yalnızlığın içine gömülüp gitmişti…
Devamlı olarak cesedin ve polislerin bulunduğu yöne
bakıyordu. Bir şeyler görebilmesi hiç mümkün değildi ama
bakışlarını asla ayırmıyordu. Başında siyah başörtüsü, üze-
rinde de topuklarına kadar inen koyu bir pardesü vardı. Buna
rağmen sıcağın farkında bile değildi.
Uzun zaman öyle durdu. Sonra kendi kendisine söylen-
meye başladı:
— Hey gidi Şükrü Bey, hey!.. Neydin ne oldun?
Aynı anda ortalığı bir siren sesi yırttı. Adlî tıb ambulansı
hızla sokağa girerken farları ihtiyarı yalayıp geçti ve önünde
zınk diye durdu.
Ön kapısından beyaz önlüklü genç bir adamın sarktığını
gören kadın, oturduğu yerde hafifçe kımıldandı.
— Sen de evine gir!
— Olur girerim.
Oysa istifini bile bozmamıştı.
Ambulans aynı sert frenle polislerin biriktiği kapının önün-
de durdu. Beyaz önlüklü genç bir adam hızla fırlayıp Savcı’nın
yanına geldi: