Page 7 - YAZIKLAR ÇIKMAZI
P. 7

9
                                                     YAZIKLAR ÇIKMAZI


               Ceset yüzükoyundu. Sivil adam Başkomiser’e seslendi:

               —Doktor gelmeden el sürmeyelim.
               — Başüstüne Savcı Bey!

               Sokak ıpıssızdı. Yalnızca yolun ta öbür ucunda yaşlı bir
             kadın, kapısının önünde bir gölge gibi oturuyordu. Çevresin-
             deki köpekler ve miyavlayan kediler sayılmazsa, korkutucu
             bir yalnızlığın içine gömülüp gitmişti…

               Devamlı olarak cesedin ve polislerin bulunduğu yöne
             bakıyordu. Bir şeyler görebilmesi hiç mümkün değildi ama
             bakışlarını asla ayırmıyordu. Başında siyah başörtüsü, üze-
             rinde de topuklarına kadar inen koyu bir pardesü vardı. Buna
             rağmen sıcağın farkında bile değildi.

               Uzun zaman öyle durdu. Sonra kendi kendisine söylen-
             meye başladı:

               — Hey gidi Şükrü Bey, hey!.. Neydin ne oldun?
               Aynı anda ortalığı bir siren sesi yırttı. Adlî tıb ambulansı
             hızla sokağa girerken farları ihtiyarı yalayıp geçti ve önünde
             zınk diye durdu.

               Ön kapısından beyaz önlüklü genç bir adamın sarktığını
             gören kadın, oturduğu yerde hafifçe kımıldandı.

               — Sen de evine gir!

               — Olur girerim.
               Oysa istifini bile bozmamıştı.

               Ambulans aynı sert frenle polislerin biriktiği kapının önün-
             de durdu. Beyaz önlüklü genç bir adam hızla fırlayıp Savcı’nın
             yanına geldi:
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12