Page 14 - YAZIKLAR ÇIKMAZI
P. 14

16
             YAZIKLAR ÇIKMAZI


               Yorgun ayaklarıyla merdiveni tırmanırken aynı nakaratı
             mırıldanmaya başladı:

               — Hey gidi Şükrü Bey!.. Neydin ne oldun!..
               Odanın ışığını açtı. Burası antikacı dükkânını andırıyor-
             du. Kapının tam karşısında neredeyse duvarı boydan boya
             kaplayan yağlıboya bir “Âyet tuğrası” asılıydı.

               Başı Kıble’ye dönük pirinç karyola nereden bakılsa kırk-
             beş elli yıllıktı. Başucuna yerleştirilmiş fildişi kakmalı, geniş
             ve derin çekmeceli maundan konsol, antika meraklılarının
             havada kapacakları değerdeydi… Aynı taraftaki duvara, sîm
             işlemeli atlas “Mushaf kesesi” yerleştirilmişti.

               Odanın tam ortasında çini bir soba ışıldıyordu.

               Mutfağa geçip son derece becerikli ve hamarat hareketlerle
             kahve pişirdi, köpüklü fincanla odaya döndü. Camın kenarına
             oturdu. Perdeyi hafifçe kaldırıp baktı: Sabah vaktiydi.
               Kahvesini bitirdiği sırada ezan sesleri de başlamıştı. Pen-
             cereyi açtı. Başlayan günün temiz havası içinde bu ezanları
             dinlemek bir başka güzel oluyordu… Sokakta da kıpırdan-
             malar belirmişti, tek tük insanlar geçiyordu.

               O anda içi hüzünle doldu. Yalnızlığı ve hayata yenilişi
             haşin bir gerçek olarak aklına gelmişti.

               Billur’un polis arabasındaki inleyişi kulaklarında yankı-
             landı:
               — Hanımefendi!..

               Hep kaskatı görünmek, içindeki yangınları dışa vurama-
             mak sinirlerini ne kadar yıpratmıştı! Direnişinden, bu ıssız
             odada vazgeçip kendini bırakıveriyordu.
   9   10   11   12   13   14   15