Page 13 - YAZIKLAR ÇIKMAZI
P. 13

15
                                                     YAZIKLAR ÇIKMAZI


               Ah, şimdi burada olsaydı da, “Billur Kardeşi”nin hâlini
             görseydi!.. Uçurumun dibine hızla düşüyordu işte!..

               Henüz birkaç haftalık bebekken Serap’ı cami avlusuna
             bırakmışlardı. Ne annesini biliyordu, ne babasını… Yetim-
             hanelerde büyümüş, şefkat denilen nimeti tadamamıştı. Belki
             de bu yüzden sar’alı olmuştu.

               Ya kendisi?
               Gerçi onun da annesi babası ölmüştü ama onların yoklukla-
             rını kendisine hissettirmemek için çırpınan bir Hanımefendi’si
             vardı… Ne istese “Olur Billur’um” der, yerine getirmek için
             koşuştururdu. Üstelik şefkatin en âlâsını da Billur’a gösterir,
             onu el bebek gül bebek yetiştirirdi.

               Serap, Billur’dan çok çok daha güzel olduğu hâlde dürüst
             ve namuslu kalabilmişti. Düşmek gerekse, ilkin Serap’ın
             düşmesi gerekmez miydi?

               Oysa tam tersi olmuş, Billur düşmüştü işte!..

               Ürperdi. Boğuk sesini yükselterek tekrar seslendi:
               — Hanımefendi!..

               Hanımefendi onu duymamış gibi yaparak Başkomiser’e
             bakıyordu:

               — Sabah gelirim size polis bey evlâdım.

               — Olur teyze, bir memur arkadaş gelip alacak seni. İsmin
             neydi?
               — Feyza.

               Ve ağır ağır kalkıp evine girdi. Ardından polis arabasının
             hareket ettiğini belirten homurtusu duyuldu.
   8   9   10   11   12   13   14   15