Page 13 - YAZIKLAR ÇIKMAZI
P. 13
15
YAZIKLAR ÇIKMAZI
Ah, şimdi burada olsaydı da, “Billur Kardeşi”nin hâlini
görseydi!.. Uçurumun dibine hızla düşüyordu işte!..
Henüz birkaç haftalık bebekken Serap’ı cami avlusuna
bırakmışlardı. Ne annesini biliyordu, ne babasını… Yetim-
hanelerde büyümüş, şefkat denilen nimeti tadamamıştı. Belki
de bu yüzden sar’alı olmuştu.
Ya kendisi?
Gerçi onun da annesi babası ölmüştü ama onların yoklukla-
rını kendisine hissettirmemek için çırpınan bir Hanımefendi’si
vardı… Ne istese “Olur Billur’um” der, yerine getirmek için
koşuştururdu. Üstelik şefkatin en âlâsını da Billur’a gösterir,
onu el bebek gül bebek yetiştirirdi.
Serap, Billur’dan çok çok daha güzel olduğu hâlde dürüst
ve namuslu kalabilmişti. Düşmek gerekse, ilkin Serap’ın
düşmesi gerekmez miydi?
Oysa tam tersi olmuş, Billur düşmüştü işte!..
Ürperdi. Boğuk sesini yükselterek tekrar seslendi:
— Hanımefendi!..
Hanımefendi onu duymamış gibi yaparak Başkomiser’e
bakıyordu:
— Sabah gelirim size polis bey evlâdım.
— Olur teyze, bir memur arkadaş gelip alacak seni. İsmin
neydi?
— Feyza.
Ve ağır ağır kalkıp evine girdi. Ardından polis arabasının
hareket ettiğini belirten homurtusu duyuldu.