Page 15 - YAZIKLAR ÇIKMAZI
P. 15

17
                                                     YAZIKLAR ÇIKMAZI


               Şimdi sadece bir ihtiyardı; çaresiz ve kimsesiz. Billur’un
             inleyişi kulaklarından gitmiyordu:

               — Hanımefendi!..
               Evet bir zamanlar gerçekten Feyza Hanımefendi’ydi o.
             Konak’ta büyümüş, konak terbiyesiyle yetişmişti.

               Yarı hıçkırıklı bir sesle söylendi:

               — Keşke almaz olaydım o terbiyeyi!..
               Gözlerinden damlayan ilk yaşlar fincanın içine düştü.
             Dışarıdan cıvıl cıvıl kuş sesleri geliyordu…

               Fincanı kenara bıraktı. Başını kollarının arasına alıp per-
             vaza dayandı, katıla katıla ağlamaya başladı.

               Kuş cıvıltılarına karışan hıçkırıkları gittikçe yükseliyor ve
             odanın içini dolduruyordu.


               İnler eski bir şarkı elindeki sazından,
               Ne yapsa çıkamadı, acılar kıskacından.
               Ömrünü tüketse de, hep böyle kalacaktı,
               Kurtuluş yok anladı, yazıklar çıkmazından!..
   10   11   12   13   14   15