Page 6 - 93 HARBİ VE NENE HATUN
P. 6
8
93 HARBİ VE NENE HATUN
Osmanlı İmparatorluğu’nun doğudaki kilididir Erzurum.
Burası Ordu merkezi, cephanelik ve levazım yeridir. Dört bir
tarafı tabyalarla koruma altına alınıştır. Böyle bir kalenin içinde
halkın yaşamaması, yalnız askeriyenin konuşlanması icap eder.
Ne var ki, Palandöken dağının kuzey yamacındaki bu kadim
şehirde ona gönülden sevdalı dadaşlar yaşamaktadır, ki her
biri doğuştan askerdir. Her gün doğumunda başını kaldırıp
Topdağı’na bakan bir dadaş, bizzat taş taşıyarak, toprak kürü-
yerek yaptığı Mecidiye ve Aziziye Tabyaları’na gururla bakar.
Orası Erzurum’un bekçisidir. Rusya’ya giden yolun ağzında
birer kale gibi yükselir. Gürcübağı’ndan ve Deveboynu’ndan
gelecek düşman, iki kere düşünmelidir. Aziziye Tabyası geçit
verir m’ola?
Dadaş, tabyalara bakıp böyle gururlanırken düşman sinsi
planlar peşindedir. İçimize saldığı casuslar ve Erzurum’un top-
rağında bir eli yağda, bir eli balda yaşayan Ermeniler, tabyalara
sızma yollarını düşmana haber verirler. Tabyalar tünellerle
Erzurum Kalesi’ne bağlıdır ve oraya giren düşman, Erzurum’un
kalbine girmiş demektir.
Gazi Ahmed Muhtar Paşa’nın ordusu Deveboynu’nda yenilir.
Rus general, şehrin teslim edilmesini ister. Erzurumlu alimler
ve esnaflar bu teklifi duyunca ayaklanırlar. Erzurum’un bir
çakıl taşını bile vermeye niyetlerinin olmadığını kumandana
bildirirler ve her biri birer nefer olarak orduya yardım edece-
ğine yemin eder.
Erzurum’da dadaş doğuran kadınların varlığını henüz hesaba
katan yoktur!
Nene Hatun iki çocuk annesi genç bir gelindir. Kardeşi
cephede, kocası cepheden yaralı gelmiş bir gazidir. Bir ay önce
köyü Çeperli’den Erzurum’a göç etmişlerdir. Kardeşinin ağır
yaralı getirildiği gün köyünün düşman eline geçtiğini öğrenir.