Page 9 - DELİ YUSUF
P. 9

11
                                                           DELİ YUSUF


               Recep Dayı’yı her yıl dama atıyorlarmış... Ne kadar
             da uzakta bu hükûmet?




               Vara vara koca bir yapının önüne vardık. Ben biliyo-

             rum burasını. Jandarmalar kalıyor burada, bir de yüzbaşı.

               Öyle çoğalmışız ki, her yan insan.

               Bugün kuşlar yok. Bulutlar da. Ortalık hiç böyle
             yanmamıştı. Güneş, ta tepede böyle çakılı kalmamıştı.

             “Ayhan, sen Recep Dayı’nın Ahmed’i bilir misin?” Ayhan
             dürtüyor:

               — Sus şimdi...

               Jandarma Karakolu’nun önünde dikili direkler var;

             direkten direğe uzanan ipince teller. Bu tellerde kuşlar
             olurdu; sığırcıklar ve serçeler. Ben hiç serçe öldürmedim.
             Amma da korkakmışım. Ayhan böyle dedi geçende. En

             güzel sapan benimmiş ama, daha bir tek kuş vurmamı-
             şım. Bugün serçe de yok, sığırcık da....

               — Hükûmeeeeeeeeet!..

               Korktum işte. Recep Dayı böyle uzun bağırınca ödüm
             yarıldı. Sahi ben korkak mıyım? Ama, Ayhan da korktu

             belli, omuzumdaki eli titredi.

               — Hükûmeeeeeeeeet!

               Bu defa korkmadım.
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13