Page 7 - DELİ YUSUF
P. 7

9
                                                           DELİ YUSUF


               — Ayhan, biz de gidelim hükümete.

               — Olur.

               Recep Dayı hiç konuşmuyor. Yanındakiler öfkeli!

               “Yapma Recep, ele-güne rezil etme bizi”

               “Recep, senin yaptığını şu çocuklar yapmaz.”
               “Kimse yapmaz...”




               Ne iyi insandı Recep Dayı. Bir dükkânı vardı çarşıda,
             kap kalaylar, bakır sahan ve tencere satardı. Hep dimdik

             yürürdü. Külot pantolon giyerdi toprak rengi; dizleri ve
             dirsekleri amerikan yamalı. Onu hiç ceketli görmedim.

               “Bak çarşıya geldik Recep, rezil olacaksın.”

               “Bizi de rezil ediyorsun, dur!”

               “Recep dinle bizi!”

               “Bu yaptığın iş değil...”

               Recep Dayı hep gülümserdi eskiden. Bakırdan da iyi
             anlarmış. Oğlu Ahmet benden büyüktü. Öyle çok şey
             bilirdi ki Ahmet. Askerlik bitimi bakırcı olacakmış. “Ya
             katırcı ol, ya bakırcı” dermiş babası. Ahmet katırlardan
             korkuyor. En iyisi bakırcılık tabii...

               “Recep, bir daha düşün!”

               “Recep sen iyilikten anlamaz mısın?”

               “Ha, anlamaz mısın lâftan?”
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12