Page 10 - KIZILDAN BEYAZA ABDÜLHAMİD
P. 10
14
AKSULTAN ABDÜLHAMİD
sahnesinde bazen, “Karşı konulmaz kötülüklerin, toplumsal
etkinliği bulunan bireysel benliklere egemen olarak insanlı-
ğın hayat mekânını kirleten acı dolu, seyrettikçe yüreğimizi
sızlatan manzarası bir son bulsun.” istiyorum.
İki konuktan eski gazeteci olanı girdi söze:
— Bir bilen olarak, “Siyaset âleminden ne haber?” dedik.
Ohoo! Alışkanlığın tuttu; felsefe dersine başladın.
— Niyet önemli Dostum!
Alışkanlık bizimki! Onunla ta lise çağlarından beri tenkit
edebilmek için birimizin yok yere eksiğini arar, bazen de
durduk yerde sırf eğlence olsun kabilinden birimizin “ak”
dediğine “kara” der, öylesine horozlanırdık… Yaş yetmişe
dayanmış, böylesi kısır döngülerle uğraşacak zamanı çoktan
aşmıştık. Bu ima ile kendine gülümseyip ev sahibi arkada-
şıma geliş sebebim olan günün armağanını “Hayırlı olsun”
dileğiyle sundum.
— Ooo! Hem de yazarından imzalı. Çok teşekkür ederim
dostum.
Hediyem, Yalnız Hünkâr - Abdülhamid isimli bir kitap!..
Fakültede aynı sırayı paylaştığım yazarına arkadaşım için
imzalatmıştım. Bu sıralar kitap okuma heveslisi olmadığını
biliyorum onun. Son zamanlarda akşamları, ya şöminenin
karşısındaki koltuğuna gömülür uzun süre duvardaki resim-
leri seyreder ya da büyük salonun bir köşesine kurulmuş
olan bilardo masasında tek başına ıstaka sallardı… Ama
getirdiğim kitabı “memnuniyetle” okuyacağı sözünü verdi.