Page 10 - KIZILDAN BEYAZA ABDÜLHAMİD
P. 10

14
             AKSULTAN ABDÜLHAMİD


             sahnesinde bazen, “Karşı konulmaz kötülüklerin, toplumsal
             etkinliği bulunan bireysel benliklere egemen olarak insanlı-
             ğın hayat mekânını kirleten acı dolu, seyrettikçe yüreğimizi
             sızlatan manzarası bir son bulsun.” istiyorum.

               İki konuktan eski gazeteci olanı girdi söze:

               —   Bir bilen olarak, “Siyaset âleminden ne haber?” dedik.
             Ohoo! Alışkanlığın tuttu; felsefe dersine başladın.


               —   Niyet önemli Dostum!
               Alışkanlık bizimki! Onunla ta lise çağlarından beri tenkit

             edebilmek için birimizin yok yere eksiğini arar, bazen de
             durduk yerde sırf eğlence olsun kabilinden birimizin “ak”
             dediğine “kara” der, öylesine horozlanırdık… Yaş yetmişe
             dayanmış, böylesi kısır döngülerle uğraşacak zamanı çoktan
             aşmıştık. Bu ima ile kendine gülümseyip ev sahibi arkada-

             şıma geliş sebebim olan günün armağanını “Hayırlı olsun”
             dileğiyle sundum.

               —   Ooo! Hem de yazarından imzalı. Çok teşekkür ederim
             dostum.

               Hediyem, Yalnız Hünkâr - Abdülhamid isimli bir kitap!..
             Fakültede aynı sırayı paylaştığım yazarına arkadaşım için
             imzalatmıştım. Bu sıralar kitap okuma heveslisi olmadığını
             biliyorum onun. Son zamanlarda akşamları, ya şöminenin

             karşısındaki koltuğuna gömülür uzun süre duvardaki resim-
             leri seyreder ya da büyük salonun bir köşesine kurulmuş
             olan bilardo masasında tek başına ıstaka sallardı… Ama
             getirdiğim kitabı “memnuniyetle” okuyacağı sözünü verdi.
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14