Page 8 - OSMAN GAZİ
P. 8
11
OSMAN GAZİ
arzusu ile “evet” demişti. Bir de oğlu dün yaya gelmişti. Adı
Orhan’dı.
Osman’ın kalbi evlât sevgisi ile dolu idi.
Zevcesi Mal Hatun’a hürmet ederdi.
Fakat içinde garip bir huzursuzluk vardı... Bunu belli
etmemeye gayret ediyordu. Çünkü Mal Hatun, ince ve hassas
tabiatlı idi... Alınırdı. Günlerce uykusunu yi tirir, uyuyamaz,
derdini içine akıtırdı. Osman onun bu huyundan hoşnut
değildi. Gelip geçici dünyada bu ka dar incelik ve hassasiye-
te ne lüzum vardı? Buna rağ men, onunla konuşurken pek
çok dikkat ederdi. Anlam sız bir söz söylememek için, onu
kırmamak, üzmemek için ince eler, sık dokurdu.
Mal Hatun da kocasını ziyadesiyle sever sayar dı.
Oğlu Orhan’a da çok düşkündü. Bütün hayatını sanki
ona vermişti. Yanından ayırmaz, büyümesi ve ge lişmesi için
elinden gelen özeni gösterirdi.
Yayla dönüşü Orhan’ın da yanakları al al olmuş tu.
Dudakları kırmızı kiraz renginde idi. Onun da göz leri
anasınınki gibi siyah ve çekikti. Kirpikleri uzundu. Kaşları
yay gibiydi. Yüzü nurdan bir parça oluyordu.
Mal Hatun konuşurken içten gelen nağmeleriyle ru ha
hitap ederdi.
Kafile henüz Söğüt’e inmemişti.
İki dağ arasındaki sulak bir yerde konaklamışlar, hayvan
otlatıyorlardı.
Gökyüzü ay ışıklarıyla parlaktı.
Çadırın önünde Osman dolaşıyor, dünyayı seyredi yordu.