Page 8 - OSMAN GAZİ
P. 8

11
                                                          OSMAN GAZİ


             arzusu ile “evet” demişti. Bir de oğlu dün yaya gelmişti. Adı
             Orhan’dı.
               Osman’ın kalbi evlât sevgisi ile dolu idi.

               Zevcesi Mal Hatun’a hürmet ederdi.

               Fakat içinde garip bir huzursuzluk vardı... Bunu belli
             etmemeye gayret ediyordu. Çünkü Mal Hatun, ince ve hassas
             tabiatlı idi... Alınırdı. Günlerce uykusunu yi tirir, uyuyamaz,
             derdini içine akıtırdı. Osman onun bu huyundan hoşnut
             değildi. Gelip geçici dünyada bu ka dar incelik ve hassasiye-
             te ne lüzum vardı? Buna rağ men, onunla konuşurken pek
             çok dikkat ederdi. Anlam sız bir söz söylememek için, onu
             kırmamak, üzmemek için ince eler, sık dokurdu.
               Mal Hatun da kocasını ziyadesiyle sever sayar dı.

               Oğlu Orhan’a da çok düşkündü. Bütün hayatını sanki
             ona vermişti. Yanından ayırmaz, büyümesi ve ge lişmesi için
             elinden gelen özeni gösterirdi.
               Yayla dönüşü Orhan’ın da yanakları al al olmuş tu.

               Dudakları kırmızı kiraz renginde idi. Onun da göz leri
             anasınınki gibi siyah ve çekikti. Kirpikleri uzundu. Kaşları
             yay gibiydi. Yüzü nurdan bir parça oluyordu.

               Mal Hatun konuşurken içten gelen nağmeleriyle ru ha
             hitap ederdi.
               Kafile henüz Söğüt’e inmemişti.

               İki dağ arasındaki sulak bir yerde konaklamışlar, hayvan
             otlatıyorlardı.
               Gökyüzü ay ışıklarıyla parlaktı.

               Çadırın önünde Osman dolaşıyor, dünyayı seyredi yordu.
   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12