Page 10 - OSMAN GAZİ
P. 10

13
                                                          OSMAN GAZİ


               Osman bu güzel yerler arasında onunla bir likte yaşamak
             istediğine esef etmiyordu... Fakat onun, Mal Hatun’dan baş-
             kası oluşu, ruhunu kemiren bir yara hâlinde görünmekteydi.
             Allah’ın takdiri ilâhisi idi; bel ki bir gün, daha fazla ızdırap
             çekmeden onu bulacaktı..

               Bu sırada bir at kişnemesi duyuldu.

               Osman bağırdı:
               – Hey, Konur Alp! Bu vakitte nerelerden gelir sin?

               Sarışın levent, atının üzengisini çekerek olduğu yerde
             durdu ve sıçradığı gibi yere indi:

               – Şöyle etrafı bir kolaçan ettimdi, dedi.
               Bu sırada, başörtüsünü yüzüne indiren Mal Hatun -ki o
             zaman kaçgöç vardı- derlenip toplanıp çadıra koştu.

               İki erkek yalnız kalmışlardı.

               Osman sordu:

               – Civarda neler gördün, anlat bakalım?
               – Allah’a şükür olsun, ne gelen var, ne giden.

               Ve ilave etti:

               – İnşallah yarın yöremizde oluruz.

               Osman başını salladı. “Hayır” der gibi yaptı ve son ra
             ilave etti:
               – Aşiretim sana emanet olsun. Varın, gidin. Ben şöyle bir
             dolaşmak muradındayım...

               Konur Alp, Osman’ın yakın arkadaşı idi. Hem de sırdaşı
             olurdu. Ondan lafını esirgemezdi.
   5   6   7   8   9   10   11   12