Page 11 - OSMAN GAZİ
P. 11
14
ERTUĞRUL GAZİ OĞLU
Osman iç bunalımını nasıl bir dil ile anlatmalıydı? Fakat
şimdi sırası değildi. Henüz ortada bir şey yoktu! Gönlü
yanıyordu; bunu hiç kimseye belli etmek istemiyordu. Bir
laflar duymuştu... Ahiler ülkesinde bir dilber vardı... Bir
şeyhin kızı oluyordu... Bal renginde hoş ve latifti. Belki de
onu, rüyasında görmüştü. Kı zın babası ise onu şimdilik hiç
kimseye vermek niye tinde değildi.
Konur Alp, Osman’a itaat ederdi:
– Senin buyruğuna ne derim ki? Varıp gidersin, sonra
dönersin, diyebildi.
Osman, arkadaşına başka görevler de verdi.
Daha sonra çadıra girip, sırtüstü yattı.
Mal Hatun’un içini bir vesvese bürümüştü. Efen disi yarın,
nereye, niçin gidecekti? Onlar konuşurken her şeyi işitmişti.
Osman ertesi gün kendisi ile niçin hareket etmeyecekti. Sebe-
bini bir türlü anlayamamıştı. Yatakta kıvranıp duruyordu.
Dalgın ve düşünceli idi.
Geç vakitti, Osman:
– Hatunum, dedi. Ben yarın kuşlukta, atıma bi nip etrafı
dolaşacağım. Vakti saati gelince yanında olu rum. Sen rahatına
bak. Başka bir düşüncen olmasın.
– Ne gibi bir başka düşüncem olabilir efen dim.
– Belki aklına başka şeyler takılır da?
– Hayır efendim. Salimen gider, dönersin inşal lah. Allah’ın
takdiri ne ise olacaktır.
– Şüphesiz Allah’ın takdirine karşı koymak müm kün
değildir hatun.