Page 11 - OSMAN GAZİ
P. 11

14
             ERTUĞRUL GAZİ OĞLU


               Osman iç bunalımını nasıl bir dil ile anlatmalıydı? Fakat
             şimdi sırası değildi. Henüz ortada bir şey yoktu! Gönlü
             yanıyordu; bunu hiç kimseye belli etmek istemiyordu. Bir
             laflar duymuştu... Ahiler ülkesinde bir dilber vardı... Bir
             şeyhin kızı oluyordu... Bal renginde hoş ve latifti. Belki de
             onu, rüyasında görmüştü. Kı zın babası ise onu şimdilik hiç
             kimseye vermek niye tinde değildi.
               Konur Alp, Osman’a itaat ederdi:

               – Senin buyruğuna ne derim ki? Varıp gidersin, sonra
             dönersin, diyebildi.

               Osman, arkadaşına başka görevler de verdi.
               Daha sonra çadıra girip, sırtüstü yattı.

               Mal Hatun’un içini bir vesvese bürümüştü. Efen disi yarın,
             nereye, niçin gidecekti? Onlar konuşurken her şeyi işitmişti.
             Osman ertesi gün kendisi ile niçin hareket etmeyecekti. Sebe-
             bini bir türlü anlayamamıştı. Yatakta kıvranıp duruyordu.
             Dalgın ve düşünceli idi.

               Geç vakitti, Osman:
               – Hatunum, dedi. Ben yarın kuşlukta, atıma bi nip etrafı
             dolaşacağım. Vakti saati gelince yanında olu rum. Sen rahatına
             bak. Başka bir düşüncen olmasın.

               – Ne gibi bir başka düşüncem olabilir efen dim.

               – Belki aklına başka şeyler takılır da?
               – Hayır efendim. Salimen gider, dönersin inşal lah. Allah’ın
             takdiri ne ise olacaktır.

               – Şüphesiz Allah’ın takdirine karşı koymak müm kün
             değildir hatun.
   6   7   8   9   10   11   12