Page 5 - BÂBIÂLİ'DEN GEÇEN ADAM
P. 5
15
BÂBIÂLİ’DEN GEÇEN ADAMLAR
Daha sonraları Bâbıâli’de ne kadar ünlü varsa
selâmlaşıyorum.
Bendeniz İstanbul’a “Pat” diye düşmeden çok evvel ekin
biçer, dağlara oduna gider, harman döğer, boş zamanlarımı
değerlendirmek için de bostan beklerdim.
Sekiz mi, on mu yaşımdayım ne... Akranlarımla temmuz
sıcağının en civcivli öğlesinde bir de baktık, şosenin taa öte
ucundan bir şey geliyor. O “Şey” geldi geldi, bostanın kıyısın-
da durdu. Biz çocuklar koşuştuk. Bir adam; yuvarlak ayaklı,
demir boynuzlu bir alâmetin üstündeydi. Adı “Bisiklet” imiş.
Alâeddin Köyü’nün yeni öğretmeni bisikletiyle kasabaya
inerken bizi görmüş de... Kaymakamlık ne yana düşermiş
de.. Ama dinleyen kim? Biz, yalınayak, başıkabak, yamalar
ve yaralar içinde beş-altı yaramaz o şeyin etrafında dönüp
durmaktayız. Tahsin dedi ki:
— Öğretmen, bunun yavruları olduğunda bir tanesini
bana verir misin?
İkinci cesur elbette ben olmalıydım. Sıcağı sıcağına ekle-
dim:
— Bir yavru da bana.
Öğretmen gülümsemeler, şaşırmalar belki de ıpıslak göz-
lerle bizlere baktı. Cevap hepimizi çılgınlara çevirmişti:
— Olur. Bu yılki yavrular sizin çocuklar.
İşte böyle... “Paf”tan önce de yaşadık biz.
“Pat’’tan sonra da dünyayı sevmekteyiz.