Page 10 - BÂBIÂLİ'DEN GEÇEN ADAM
P. 10
21
BÂBIÂLİ’DEN GEÇEN ADAMLAR
— Nee? Bir de canavar mı var işin içinde?
— Var ya... Ama dedim ya, daha sonra... Neyse, ben hep
bekliyordum. Arada bir otomobil gürültüsü, motor sesi
duyar gibi oluyorum ama gürültüler aniden kayboluyor.
Bulunduğum asfalttan araba geçmiyor. Bir-iki saat sonra uyan-
dım... Asfaltta yer yer otlar, ayrıklar bitmiş. Birden “Dank” etti.
Ben, çok eski ve terkedilmiş bir yoldaydım. Hemen kalktım,
zor duyulan motor seslerine doğru seyirttim, bir elimde koca
bir çanta, omuzlarımda üç ağır makina...
— Anlaşıldı. Demek ki canavarlar satacağın makinaların
fiyatını çok buldu.
— Alay etmeyin... Ortalık, birden kararmaya başladı. Ve
aklıma gelen başıma geldi. Kaybolmuştum... İşte tam o sırada
en azgınından sekiz-on köpek havlaya havlaya bana doğru
koşmaya başladı. Her biri kocaman, tam canavar... Aklıma
makinaların flâşı geldi. Başka çıkış ve kurtuluş yolum yoktu.
Köpekler en yakına gelip de üzerime atlayacakları sırada flâşı
çaktım, işe yaramıştı. Hepsi birden kaçıştılar. Ama çabuk
toparlandılar. Yeniden hücuma geçtiler. Ben flaşı yine çaktım.
Onlar gene dağıldı, işte böyle, onlar hırlaya havlaya hücum
ettikçe flâşı çakıyordum. Ama pillerin gücü giderek azaldı.
Son makina ile son bir defa daha güç hâlle ortalığı aydınlatıp
canavarlardan üç beş saniye daha kurtulabildim. Ama bende
hayır kalmamıştı. Her şey bitti diye düşünüyorken ötelerden
haykırışlar farkettim. Bana doğru koşan köylülerin ellerinde
uzun sopalar vardı.
— Seni sopalarla mı bu hâle getirdiler?