Page 9 - LEYLÂ'DAN MEVLÂ'YA
P. 9

Gülnihal’e Mektuplar-2
                                   -Daüssıla-









               Gülnihal,

               Benim elimde değildi. Her şey kendiliğinden oldu. Işığa
             üşüşen pervaneler gibiydik. Ben hazır değilim diyorum…
             Yanlış anlama ne olursun. Aslında bu sevda için her şeyi
             göze aldımdı.

               Söyle bana, paylaşmaktan başka ne kalır ki elimizde?...
               Sadece paylaşmak; sevinci, neşeyi, hüznü ve yalnızlığı
             paylaşmak. Amma velâkin, ben hüznün ve yalnızlığın sana
             düşen payını da alıp yüklenmek istiyorum. Bırak, acılara
             alışayım. Bir tek bu sevda yorgunluğuna alışamadım. Acılar
             paylaşmakla azalır derler. Bilâkis, acıların bölünmesi beyhude
             bir teselli olur benim için.

               Bir dünya kurmaya çalışıyorum kendime küçücük, sensiz.
             Senden yana olmayan. Yalnız bana ait. Rüyamda bile hayalini
             görmek istemem sırf bu yüzdendir. Yeni bir dünya derken inan
             bana bencil davranmak istemiyorum. Davranmıyorum da...
   4   5   6   7   8   9   10