Page 9 - LEYLÂ'DAN MEVLÂ'YA
P. 9
Gülnihal’e Mektuplar-2
-Daüssıla-
Gülnihal,
Benim elimde değildi. Her şey kendiliğinden oldu. Işığa
üşüşen pervaneler gibiydik. Ben hazır değilim diyorum…
Yanlış anlama ne olursun. Aslında bu sevda için her şeyi
göze aldımdı.
Söyle bana, paylaşmaktan başka ne kalır ki elimizde?...
Sadece paylaşmak; sevinci, neşeyi, hüznü ve yalnızlığı
paylaşmak. Amma velâkin, ben hüznün ve yalnızlığın sana
düşen payını da alıp yüklenmek istiyorum. Bırak, acılara
alışayım. Bir tek bu sevda yorgunluğuna alışamadım. Acılar
paylaşmakla azalır derler. Bilâkis, acıların bölünmesi beyhude
bir teselli olur benim için.
Bir dünya kurmaya çalışıyorum kendime küçücük, sensiz.
Senden yana olmayan. Yalnız bana ait. Rüyamda bile hayalini
görmek istemem sırf bu yüzdendir. Yeni bir dünya derken inan
bana bencil davranmak istemiyorum. Davranmıyorum da...