Page 7 - LEYLÂ'DAN MEVLÂ'YA
P. 7

14
             LEYLÂ’DAN MEVLÂ’YA


             ki? Çiçeklerin dünyasında sürüp giden iki haftalık ömür,
             çöplüklerde sürdürülen iki senelik ömre bedel değil midir?...

               Senin hayalinle geçen günlerim bir çiçek lezzetindedir,
             buna bütün kalbinle inanmanı isterim. Bu lezzetin saadetini
             yaşamaktan bahtiyarım. Lâkin biliyorsun böyle saadetin de
             ayrı bedeli var. Bana çok ama çok pahalıya mal oluyor.



               Gülnihal,

               Senden yana, sana kefilim. Lâkin ben kendime kefil deği-
             lim. Kendime güvenemiyorum, bu sevdanın ruhumu çizen
             dikenlerini tek tek temizleyecek durumda da değilim. Acılara
             katlanmak kolay. Ama hatıralar inan zorluyor beni. Sensizliğin
             getirdiği çaresizlik her yanımı sarmaladı. Kuşattı.

               Dedim ya, kaç kez kalemi elime aldım, neler yazdım bir
             bilebilsen. Okudum, yırttım. Tekrar yazdım, tekrar yırttım,
             usanmadan ve üşenmeden…

               Nice gecelere gardiyan oldum, elimden kayıp giderken
             saatler. Kaç gece uykusuz kaldım, isteyerek ve bilerek…
             Beynimin en ince kıvrımlarına dek kazınan hayalin rüyamda
             da karşıma çıksın istemedim. Bu; korkulu rüya görmektense,
             uyanık kalmak yeğdir misâlinceydi.



               Gülnihal,

               Pencereni aç bir bak. Hazanın hüznüne dayanamayan
             yapraklar çoktan ağaçlardan düştüler. Benim içimde kalan
             tek yaprak ise sensin. Bu yaprak da sararıp solmaya mahkum.
             Aslında bu dile getirdiklerim, gönlümün senden, bana kaçışın
   2   3   4   5   6   7   8   9   10