Page 7 - LEYLÂ'DAN MEVLÂ'YA
P. 7
14
LEYLÂ’DAN MEVLÂ’YA
ki? Çiçeklerin dünyasında sürüp giden iki haftalık ömür,
çöplüklerde sürdürülen iki senelik ömre bedel değil midir?...
Senin hayalinle geçen günlerim bir çiçek lezzetindedir,
buna bütün kalbinle inanmanı isterim. Bu lezzetin saadetini
yaşamaktan bahtiyarım. Lâkin biliyorsun böyle saadetin de
ayrı bedeli var. Bana çok ama çok pahalıya mal oluyor.
Gülnihal,
Senden yana, sana kefilim. Lâkin ben kendime kefil deği-
lim. Kendime güvenemiyorum, bu sevdanın ruhumu çizen
dikenlerini tek tek temizleyecek durumda da değilim. Acılara
katlanmak kolay. Ama hatıralar inan zorluyor beni. Sensizliğin
getirdiği çaresizlik her yanımı sarmaladı. Kuşattı.
Dedim ya, kaç kez kalemi elime aldım, neler yazdım bir
bilebilsen. Okudum, yırttım. Tekrar yazdım, tekrar yırttım,
usanmadan ve üşenmeden…
Nice gecelere gardiyan oldum, elimden kayıp giderken
saatler. Kaç gece uykusuz kaldım, isteyerek ve bilerek…
Beynimin en ince kıvrımlarına dek kazınan hayalin rüyamda
da karşıma çıksın istemedim. Bu; korkulu rüya görmektense,
uyanık kalmak yeğdir misâlinceydi.
Gülnihal,
Pencereni aç bir bak. Hazanın hüznüne dayanamayan
yapraklar çoktan ağaçlardan düştüler. Benim içimde kalan
tek yaprak ise sensin. Bu yaprak da sararıp solmaya mahkum.
Aslında bu dile getirdiklerim, gönlümün senden, bana kaçışın