Page 11 - AŞKIN MİHRABI YUSUF
P. 11
15
AŞKIN MİHRABI YUSUF
— O babamızın sevgisiyle uçarken, karanlıklar bize kala-
cak!
Tahammülsüzlükleri babalarının yerini alma açısından
Yusuf’un bir adım öne geçmiş olmasınaydı. Yoksa babaları
Yusuf’u kendilerinden daha fazla sevgiyle okşayıp öpmüş ne
umurlarıydı? Sorun geleceğe dönük ikbal meselesiydi. Bu
gün babalarının kapısını hürmetle aşındıran halk kesimleri
yarınlarda Yusuf’un önünde el pençe dîvân duracaklardı,
korkuları oydu ve konuşma tarzlarından da bu çekinceleri
kolaylıkla anlaşılıyordu, zaten:
— Babamız büyük bir aymazlık içinde; bizim yanımızda
gözümüze baka baka Yusuf’a; “Hak yolundaki tek solukda-
şım” diyor!
— Yusuf biricik sevgi hazinesiymiş onun.
— Saçlarını tarıyor, elbisesini giydiriyor. Herkesin yanında,
“Seni görünce ruhum aydınlanıyor Yusuf’um, sen yanımda
değilsen, koyu karanlıklara batıyorum!” diyor.
— Biz neyiz?
— Bütün sevgisi, iltifatı Yusuf’a!
— Biz, karanlıkta kalan çocuklarız, babamızın yanında
Yusuf’a göre bir hiçiz!
— Aynen!
Geçmişe dayalı bir bildiği olmalıydı ki, içlerinden biri,
“evet, hepimiz bir hiçiz babamızın yanında!” diye, âdeta
parladı bir gün;
— Ama bütün suç Yusuf’ta, diye ekledi! Belli ki büyü yapmış;
ikbali için babamızı saçma sapan sözlerle kandırıyor. Geçenler-