Page 11 - AŞKIN MİHRABI YUSUF
P. 11

15
                                                   AŞKIN MİHRABI YUSUF


               — O babamızın sevgisiyle uçarken, karanlıklar bize kala-
             cak!

                Tahammülsüzlükleri babalarının yerini alma açısından
             Yusuf’un bir adım öne geçmiş olmasınaydı. Yoksa babaları
             Yusuf’u kendilerinden daha fazla sevgiyle okşayıp öpmüş ne
             umurlarıydı? Sorun geleceğe dönük ikbal meselesiydi. Bu
             gün babalarının kapısını hürmetle aşındıran halk kesimleri
             yarınlarda Yusuf’un önünde el pençe dîvân duracaklardı,
             korkuları oydu ve konuşma tarzlarından da bu çekinceleri
             kolaylıkla anlaşılıyordu, zaten:
               — Babamız büyük bir aymazlık içinde; bizim yanımızda
             gözümüze baka baka Yusuf’a; “Hak yolundaki tek solukda-
             şım” diyor!

               — Yusuf biricik sevgi hazinesiymiş onun.

               — Saçlarını tarıyor, elbisesini giydiriyor. Herkesin yanında,
             “Seni görünce ruhum aydınlanıyor Yusuf’um, sen yanımda
             değilsen, koyu karanlıklara batıyorum!” diyor.

               — Biz neyiz?
               — Bütün sevgisi, iltifatı Yusuf’a!

               — Biz, karanlıkta kalan çocuklarız, babamızın yanında
             Yusuf’a göre bir hiçiz!

               — Aynen!
               Geçmişe dayalı bir bildiği olmalıydı ki, içlerinden biri,
             “evet, hepimiz bir hiçiz babamızın yanında!” diye, âdeta
             parladı bir gün;

               — Ama bütün suç Yusuf’ta, diye ekledi! Belli ki büyü yapmış;
             ikbali için babamızı saçma sapan sözlerle kandırıyor. Geçenler-
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15