Page 9 - YALNIZ DEĞİLSİNİZ
P. 9
13
YALNIZ DEĞİLSİNİZ
Eczacılık Fakültesi’ne devam ettiğim sıralarda bir arkadaş
grubumuz vardı. Birlikte ders çalışırdık. Çay bahçesinde
birlikde oturur, zaman zaman çeşitli konularda tartışırdık.
Arkadaşlarımın çoğu basit tipler di. O sıralarda Abdullah isimli
bir genç aramıza ka tıldı. Kimi ona molla, kimi de hoca diyor-
du. Fakat o bu sıfatlardan ya da yakıştırmalardan kesinlikle
alın mıyor, hatta bir öğünme konusu yapıyordu. Sonra dan
öğrendim, düzenli biçimde namaz kılarmış. Ab dullah az
konuşan, sorulanlara kısa cevaplar veren bir insandı. Daha
çok, içine kapalı gibiydi.
Bir gün yine çay bahçesinde otururken bana dö nüp sordu.
— Hiç ölümü düşünür müsün?
Hoppala!.. Benim gibi hayat dolu bir kıza böy le şey sorulur
muydu? Tuhafıma gitmişti.
— Hayır düşünmedim. Niye düşünecek mişim?
— Hiç düşünmeyi denedin mi?
— Niye deneyecek mişim?
— Olgunlaşman için şarttır da ondan.
İçimden, “Şu ukalanın halt etmesine bak.” diye öf kelendim.
“Beni olgunlaştıracak yobaza bak.”
Fakat bu duygumu belli etmeden ben de kendisi ne sordum:
— Peki, sen hiç düşünür müsün ölümü?
— Devamlı düşünürüm.
— O zaman sen, dünyada bir gö1ge gibisin de mektir. Bu
yaşta hayatı bırakıp ölümü düşünürsen!