Page 9 - YALNIZ DEĞİLSİNİZ
P. 9

13
                                                     YALNIZ DEĞİLSİNİZ


               Eczacılık Fakültesi’ne devam ettiğim sıralarda bir arkadaş
             grubumuz vardı. Birlikte ders çalışırdık. Çay bahçesinde
             birlikde oturur, zaman zaman çeşitli konularda tartışırdık.
             Arkadaşlarımın çoğu basit tipler di. O sıralarda Abdullah isimli
             bir genç aramıza ka tıldı. Kimi ona molla, kimi de hoca diyor-
             du. Fakat o bu sıfatlardan ya da yakıştırmalardan kesinlikle

             alın mıyor, hatta bir öğünme konusu yapıyordu. Sonra dan
             öğrendim, düzenli biçimde namaz kılarmış. Ab dullah az
             konuşan, sorulanlara kısa cevaplar veren bir insandı. Daha
             çok, içine kapalı gibiydi.

               Bir gün yine çay bahçesinde otururken bana dö nüp sordu.

               — Hiç ölümü düşünür müsün?
               Hoppala!.. Benim gibi hayat dolu bir kıza böy le şey sorulur

             muydu? Tuhafıma gitmişti.
               — Hayır düşünmedim. Niye düşünecek mişim?

               — Hiç düşünmeyi denedin mi?

               — Niye deneyecek mişim?

               — Olgunlaşman için şarttır da ondan.

               İçimden, “Şu ukalanın halt etmesine bak.” diye öf kelendim.
             “Beni olgunlaştıracak yobaza bak.”

               Fakat bu duygumu belli etmeden ben de kendisi ne sordum:
               — Peki, sen hiç düşünür müsün ölümü?

               — Devamlı düşünürüm.

               — O zaman sen, dünyada bir gö1ge gibisin de mektir. Bu
             yaşta hayatı bırakıp ölümü düşünürsen!
   4   5   6   7   8   9   10   11