Page 7 - YALNIZ DEĞİLSİNİZ
P. 7
11
YALNIZ DEĞİLSİNİZ
İndi. Olaylar film şeridi gibi hafızamda canlan mıştı...
***
Teyzemin kızı Füsun’la aynı yaşta sayılırdık. Benden dört
ay kadar büyüktü. Fransız Kız Lisesi’ni beraber bitirdik. O
Felsefe’ye girdi ben de Eczacılık Fakültesi’ne... Aynı aile
kökeninden geliyorduk. Ha ni şu, sosyete diyorlar ya, işte
öyle bir şey... Bütün yaşayışımız Batı standartlarına göreydi:
Yememiz, iç memiz, giyinmemiz...
Din havası, sadece Ramazan aylarında evimizi şöyle bir
yalayıp geçerdi. O da, anneanneciğimin hatırı için... Tabii
bir de onun ibadetleri vardı evimiz de, o kadar.
Anneannem bizimle kalıyordu. Füsun’un annesi olan tey-
zem, dış gezilere meraklı olduğu için pek ev de bulunmaz-
dı da... onun için bizimle oturmayı ter cih etmişti. Zarif ve
duygulu bir insandı. Tam bir İs tanbul Hanımefendisi. Bu
deyimin doğrusu “eski İs tanbul hanımefendisi” olmalıydı
ama anneannem böyle denilmesine karşı çıkardı. Ona göre
İstanbullu’nun eskisi yenisi olmazmış, işte böylesine de hassas-
dı. Nedense öz kızları olan, anneme ve teyzeme ken di yaşayış
biçimini aşılayamamıştı. Fakat benim üze rimde, önemli tesiri
vardı. Onu çok seviyordum. Sırf o gücenmesin diye mini
etek, pantalon gibi kıyafetler giymezdim. Genellikle sadeliği
tercih ediyordum. Çev rem de zaman içinde beni olduğum
gibi kabul etme ye başladı.
Babam iç güveysi sayılırdı bir bakıma. Gerçi ken di kur-
duğu bir işi vardı ama öylesine... Anneanne me dedemden
büyük servet kalmıştı; ancak bu servet onun umurunda bile
değildi. Bütün yetkiyi annemle teyzeme bırakmıştı. O, bam-
başka duyguların bambaş ka görüşlerin sahibiydi. Annemle