Page 8 - YALNIZ DEĞİLSİNİZ
P. 8

12
             YALNIZ DEĞİLSİNİZ


             teyzem ise tam zıd dı. Babamla eniştem de öyle idiler. Hepsinde
             aşırı de recede bir Avrupalılık tutkusu vardı. Bu memleketin
             insanlarına önem vermez, küçük görürlerdi. Sanki onlardan
             olmanın utancını duyar gibiydiler...

               Bu ters oluş, içimde birtakım soruların cevaplan ma isteğini
             doğurmamış değildi.
               Anneannem bir bakıma esir gibiydi. Göstermelik bir saygı
             gören, fakat sözlerine kulak asılmayan bir esir. Evet esirdi.
             O da bunun farkındaydı. Bu bakım dan evin içinde kendisine

             ait bir dünya kurmuştu. Kimsenin işine karışmaz, abdest
             alıp namaz kılar, Kur’an-ı Kerim okurdu... O sıralarda başı-
             nı sıkı sıkı ya örtmeye dikkat etmesini, yaşlılığın gereği gibi
             yo rumlardım. O da belki annemden çekindiği için, bel ki de
             sonuç alamayacağına inandığından, bu konuda bana fazla bir
             açıklama yapmazdı.
               Anneannemin benim için özel bir değeri vardı. Sıkıntıla-
             rım olduğu zamanlarda, arkadaşlarımla çe kiştiğim sıralarda,
             derslerimden kaynaklanan üzün tülü günlerimde, hep teselliyi
             onun kucağında bulur dum. Saçlarımı okşayarak yumuşak
             sesiyle beni ya tıştırırdı:

               — Üzülme evladım, Allah büyüktür!

                                       ***
               Ramazan aylarında, anneanneme sanki bir taviz verilir-
             cesine iftar sofrası kurulur, onun dışında hiç kimse oruç
             tutmadığı hâlde iftar saati gelmeden ye mek yenmez, sabah
             ve öğle vakitlerinde ise mutfak ta kaçamak yapılırdı...

               Gördüğüm  din  kaidesi  bu  kadardı.  Anneannemin
             namaz kılması, Kur’an okuması ve Ramazanlardaki iftarlar...
   3   4   5   6   7   8   9   10   11