Page 9 - ORHAN GAZİ
P. 9
12
OSMAN GAZİ OĞLU
gitmenin, Moğollar’dan kurtulmanın ve hayvanla rına otlak
arayıp, su bulmanın ne kıymeti kalırdı.
O zaman ihtiyar fakat dinç bir asker, tepenin üs tüne çıkıp
aşiretin ileri gelen beylerini bir araya toplayarak şunları
söylemişti:
– Yiğitlerim, iyi biliniz ki bize burada hayat kal madı.
Biraz, evvel atını çatlatırcasına süren bir süvari çadırına
geldi ve Moğollar’ın saldırıya geçtiklerini, Harizm ülkesini
yakıp yıktıklarını, yağma ederek batıya sefere çıkacaklarını
haber verdi. Eğer burada kalırsak ineklerimiz, davarlarımız,
atlarımız otlak bulamayacak, açlık tehlikesi başımızı dön-
dürecek. Hiç vakit geçirme den derlenip toplanmak gerek.
Duyduk duymadık de meyin! Çocuklarınızı toplayıp, gaflet
uykusundan uyanın. Çekik gözlü, uzun boylu, kır saçlı yiğit
böyle de mişti.
Aşiretin ileri gelenleri ona itaat ederlerdi. Onu sevip
sayarlar, başlarında taşırlardı. Başbuğ, beyleri toplar onlarla
hasbihâl eder, onların da görüşlerini alır dı.
Bir yiğit konuşup içini döktü:
– Biraz daha bekleyelim, herkes bu meydanda toplansın.
Senin buyruğunu kadını erkeği, genci ihti yarı kulaklarıyla
duysun. Karar vermek bizim ne had dimize. Büyüklerimiz ne
derse biz onların emrinde ve hizmetindeyiz.
– Doğru söyledin, herkese haber verin, toplan sınlar. Geç
kalmak tehlikeli bir harekettir. Ne kan dö kelim ne de kanı-
mız dökülsün.
Güneş bir tunç sini gibi kaybolacağı yere doğru kayıp
gidiyordu. Horozlar ötüyor, yaylımdan gelen ko yunlar, davar-