Page 4 - KIZILDAN BEYAZA ABDÜLHAMİD
P. 4
6
AKSULTAN ABDÜLHAMİD
diye ortalığa caka satan Türk düşmanları doldurmuş, yeni bir
düzenleme için meclisi kapattı; yeni yapılanma için yardımcı
olmak gerekirken, sabırsızlık gösterip birileri ortalığı; “Kızıl
Sultan” bağırtılarıyla inletmişlerdi, bizler de öyle dedik.
İçimizdeki satın alınmış asker sivil birçok bürokrat onu,
İngiliz’e, Fransız’a, Alman’a kullandırmaya kalktılar; başara-
mayınca “Kızıl Sultan” dediler.
Enver Paşa ve dışarıdan beslenen taifesi, ihtirasa kapılıp
ihtilâl yaptı, beceriksizliklerini gizlemek için Devlet-i Âliyye’yi
Birinci Dünya savaşına sokup koskoca imparatorluğu yerle bir
ettiler, kendilerini haksız ilan edecek tarihten utanmadılar; 33
yıl cadı coğrafyayı omuzunda taşıyan adama, “Kızıl Sultan”
diye bağırmışlardı, biz de onlar gibi haykırdık.
İhtilâlciler, ihtilâl bahanesi için; “Bu adam despottu, Kızıl
Sultan’dı” diye bahane uydurdular; sonradan kendilerini en
hafif şekilde tenkit etmeye kalkan basın mensuplarını, ayağına
taş bağlayıp Sarayburnu’ndan denize atıp öldürdüler… Oysa
Abdülhamid ülkeye zararlı gördüğü kişileri ancak cebine
bol para doldurup Avrupa’ya sürgüne (!) yollamıştı… Yazar
katilleri buna rağmen onu, “Kızıl” renge boyamakta tereddüt
etmediler.
Kendini çok bilgili ve uyanık zanneden bazı Atatürkçülerimiz
bile; onun Abdülhamid’i Beylerbeyi hapishanesinde iki defa
uzun süreli ziyaret ettiğini, en küçük oğlu Abdurrahim
Efendi’ye ceylan yavrusu hediye ettiğini bilmeden, sözüm
ona “Atatürkçülük” adına hem de Atatürk’ün anısını zede-
leyerek ona “Kızıl Sultan” dediler.
Sonrası mı?