Page 11 - NEKBE 1918
P. 11

13
                                                           NEKBE 1948


             alırız, hele bir canımızı kurtaralım deyip yollara düşmüş yüz
             binler...

               Arkalarında bıraktıklarını düşünemeden, gittikleri yerde
             onları nelerin beklediğini bilemeden günlerce yürüyenlerin,
             en canlı şahididir tozlu yollar. Atılan her adımda yitirilen
             ümitler, her tepenin ardında kurban edilen canlar, bebelerin
             boğuk feryatları, ninelerin yakıcı ahları, babaların kahredici
             çaresizliği ve ümmetin sessizliği...
               Acaba dünyada bugüne kadar böyle bir sürgün yaşandı mı?



               Ben artık 70 yaşına geldim. Nekbe de benimle beraber
             yaşlandı. Beraber çok yorulduk. Ama gençler yorgun değil.
             Hepsi cıva gibi, ele avuca sığmıyorlar, Filistin için canlarını
             vermeye hazırlar. Eğer bir görev varsa, on dakika içinde en
             az otuz genç hemen bir araya geliyor. Geçenlerde Turump
             mudur, nedir, şu Amerika Başkanı, Kudüs’e İsrail’in başkenti
             demiş. Bizim çocukları artık tut tutabilirsen! Sapanını alan,
             yüzünü kapatan sokağa koştu. İşgalci askerlerle köşe kapmaca
             oynamaya başladılar.

               Allah’a şükür bir hafta geçmeden İstanbul’dan bir gür
             sada çıktı. “Kudüs Müslümanlarındır.” diye. Hemen İslam
             ülkeleri toplandılar. Kudüs’ü Filistin’in başkenti ilan ettiler.
             Ah İstanbul! Ey koca Osmanlı! Yüzyıllar boyunca bütün
             mukaddes beldelerin şanlı muhafızı! Bütün dünya Müslü-
             manlarının hamisi! Kükreyerek gezdiğin sahralarda, artık
             sırtlanlar, çakallar dolaşıyor. Bir zamanlar ismin bile gayrı
             müslimleri titretiyordu. Bir fermanınla nice krallar dize geli-
             yordu. Şimdi bize ne oldu? Niye İslam Alemi parça parça?
             Hani Müslümanlar kardeşti?
   6   7   8   9   10   11   12   13