Page 10 - NEKBE 1918
P. 10
12
NEKBE 1948
Torunumun torunu da olsa, o anahtarla evimizin kapısını
açacak İnşaallah. Her ailenin en kıymetli varlığıdır, bu anah-
tarlar. En kıymetli mirası. Bu anahtarlar aslında Kudüs’ün
ve Filistin’in anahtarı. Hayır, hayır, bu anahtarlar Filistin’in
tapusu...
Nekbe, büyük felaket, 15 Mayıs 1948...
Babam İmad Haşim derdi ki:
— 14 Mayıs 1948’de İsrail’in kurulduğu ilan edilince, 15
Mayıs Nekbe günü başlayan felaketimiz, Filistinlileri evsiz,
vatansız bıraktı. Aslında hiç birimiz evimizi toprağımızı terk
etmek istemedik. Filistin’i kurtarmaya gelen Arap Orduları,
tekrar geri döneceğimizi söyleyerek bizi gitmeye ikna etti. 70
yıldır geri döneceğimiz günü bekliyoruz...
— Nasıl bir gidişti o, Ya Rabbi! Genç, yaşlı binlerce Filis-
tinli yollarda. Çocuklar, bebekler, hamile kadınlar, seksenlik
nineler dedeler adım adım ölüme doğru yürüyor... Hepsi
açlıkla, susuzlukla, yorgunlukla imtihanda. Arada bir açılan
taciz ateşinden ölenler şanslı. Hem dünya çilesinden kurtulu-
yor, hem de şehitlik mertebesini kazanıyorlar. Yaralananların
tedavi edilmesi veya götürülmesi imkânsız.
Tek tük hayvanlara yüklenmiş yorgan, battaniye ve yiye-
cek torbaları, kadınların başlarında ve omuzlarında kocaman
bohçaları, çocukların ellerinde kuru peksimetleri meçhule
doğru bir yürüyüş... Nekbe...
Geride neler bırakmadık ki! Dalları yerlere sarkmış o
güzelim portakal bahçeleri, uçsuz bucaksız zeytinlikler, üzüm
bağları, tarlalarda başaklarında kalıp kurumuş ekinler, aile-
mizden saydığımız keçiler, koyunlar, tavuklar... Sonra döner