Page 9 - MAKEDONYA GAMZESİ
P. 9
12
MAKEDONYA GAMZESİ
— Yürüyerek dolambaçlı yollardan geldim de ondan gecik-
tim.
— Yalnız olup olmadığımı niye sordun?
— Bildiğim kadarıyle İcâdiye çoklukla Ermeniler’in otur-
duğu bir yer.
Remzi “öyle” derken başını salladı:
— Ancak onlardan zarar hâsıl olmaz. Baba yâdigârı bu evi
sayfiye olarak kullanırız. Bakarsın hava soğuğa döner. Ben
yine kalırım. Sakin sakin çalışıp işlerimi kotarırım... Bazı kış
aylarında da gelirim buraya... Askerlikten kalma alışkanlık.
Âsûde oluşu, insanın serinkanlı muhâkemesine pek elverişli
geliyor... Her neyse, Ermeni komşularımı da, Türk komşuları-
mı da yakinen tanırım. Ziyan değil, iyilik hâsıl olur onlardan.
Müsterîh ol! Osmanlı Ermenisi onlar.
Fehmi’nin cevabını beklemeden içeriye girdi. Aslında
burada sınıf arkadaşlarıyla zaman zaman toplanarak sohbet
ettiklerini söylemeyi uygun bulmamıştı. Yoksa ondan hiçbir
şey gizlemezdi. Şimdi söylemiş olsa, belki de en yakın dos-
tunu üzmüş olacaktı.
Fehmi iyice ısınmıştı. Paltosunu bir kenara yerleştirdi.
Yandaki koltuklardan birine kuruldu. Yelek cebinden bir
tabaka çıkardı. Bu arada Remzi de, bir elinde süt dolu küçük
tencere öbüründe su güğümü taşıyarak gelmişti. Sütü soba-
nın üzerine koydu, iri güğümü de bir kenara. Üzerine iğreti
bir ceket almıştı. Cebinden bir paket Birinci sigarası çıkardı.
Paketi Fehmi’ye göstererek gülümsedi:
— Karşılıklı tüttürürüz.
— Sen oldum olası “Ahali” içerdin?