Page 13 - KUT'ÜL AMARE
P. 13

19
                                                           KUDÜS 1917


             tıda Sadrazam Talat Paşa’ya yarı şaka yarı ciddi biçimde “Osmanlı
             Ordusu, Kudüs yerle bir olmadan çekilmelidir.” demişti. Buna
             karşılık Talat Paşa, Kudüs konusunda bir garanti veremeyeceğini
             söylemişti. Bir sonuç alınamayınca da Avusturya-Macaristan
             yetkilileri askerî ataşe General Pomiankowski’ye Enver Paşa ile
             görüşmesini ve Kudüs eğer bir muharebe sonunda harap olursa,
             Avusturya-Macaristan askerlerinin geri alınacaklarını ve askerî
             yardımın kesileceğini söylemesini istediler.

               Maalesef Gazze’de olduğu gibi Kudüs’te de ordumuz veri-
             len emir doğrultusunda, bir gecede siperlerini boşaltarak
             geri çekildi. İngilizler çok çetin savunma bekledikleri Kudüs
             mevzilerinin terk edildiğini görünce, hayretler içinde sevinç
             çığlıkları attılar.

               Sevinç çığlığı atan sadece İngilizler değildi elbette. Kudüs’te
             asırlarca Osmanlı’nın adil ve hoşgörülü idaresinde yaşayan
             bütün Hıristiyan ve Yahudiler de bayram yapıyorlardı. Londra,
             Paris, Roma, Vatikan’da çanlar çalıyor, Haçlı zihniyeti 1280
             yıllık hasretini dindirmeye çalışıyordu.

               Ama işin en garip tarafı, askerleri bizimle aynı cephede
             savaşan, ölen, yaralanan, esir olan müttefiklerimiz Alman,
             Avusturya ve Macaristan’ın durumuydu. Bu ülkelerin baş-
             şehirleri Berlin, Viyana, Budapeşte de diğer Avrupa şehirleri
             gibi Kudüs’ün işgali için bayram yapıyordu. (!)



               MEHMED ÂKİF’TEN BİR HATIRA

               Mithat Cemal Kuntay, yakın dostu İstiklal Marşı şairimiz
             Mehmed Âkif Ersoy’un Kudüs’ün kaybedildiği haberini nasıl
             aldığını şu cümlelerle naklediyor:
   8   9   10   11   12   13